Ujeżdżalnia w Łańcucie to zabytkowy budynek położony na terenie parku otaczającego Zamek w Łańcucie. Wzniesiona w latach 1829–1830 według projektu Ludwika Boguchwalskiego, powstała z inicjatywy Alfreda Potockiego, pierwszego ordynata łańcuckiego. Pierwotnie służyła jako miejsce nauki jazdy konnej.

Na przestrzeni lat budynek przeszedł kilka istotnych przekształceń. W latach 1867–1868 oraz w 1903 roku przeprowadzono jego restaurację, podczas której na południowym pseudoryzalicie umieszczono monogramy Elżbiety i Romana Potockich, jednak z błędną datą „1803” zamiast „1903”. Po II wojnie światowej Ujeżdżalnia została znacjonalizowana i zaadaptowana na składnicę zboża, a część jej wnętrza przekształcono w salę widowiskową. W latach 1960–1962 przeprowadzono remont i dostosowano budynek do funkcji hali sportowej, która była użytkowana do 2007 roku.

W latach 2018–2020 Ujeżdżalnia przeszła gruntowną renowację i modernizację, obejmującą również budowę piwnic pod całym obiektem. Obecnie stanowi część Centrum Edukacji Tradycji im. Jana Potockiego i mieści nową ekspozycję pojazdów konnych. W odnowionych wnętrzach prezentowanych jest blisko 50 pojazdów, w tym kareta polska z lat 20. XIX wieku, będąca depozytem Muzeum Narodowego w Krakowie. Należała ona niegdyś do hrabiego Piotra Szembeka i przypuszczalnie była używana przez Fryderyka Chopina. W podziemiach Ujeżdżalni można także podziwiać interesującą kolekcję sań.